lunes, 26 de diciembre de 2011

LAMENTO (a ritmo de tango)

En un lejano día de navidad de 1986 escribí este tango. Eran tiempos de la Movida y me sentía influenciado por el grupo Malevaje y por su Confesión, el primer tango del que tengo memoria que hizo que me sintiese atraído por este género.

                                                       Me dejaste abandonado,
                                                       acorralado sin má,                                                     
                                                       y a pesar de las parrandas
no lo pude soportar.
            En la noche pendenciera
busque refugio en el trago,
en los amigos boludos
y en las porteñas de pago.
            Arrastrado a la miseria
por el recuerdo ausente
cantaba y lloraba el tango
                                                       por no poder ir a verte.
                                                                  Mi vida estaba desecha,
                                                      y vos sabías mi suerte,
                                                      más no diste tu consuelo
                                                      y yo me fui pá la muerte.
                                                                 Ahora ya no podes verme,
                                                      todo está más c´acabao,
                                                     un tiro mortal al pecho,
              me di pa no estar tirao.
                         Y así acaban los amores
           que vos a mí me escondiste,
           vos vivita y campaneando,
           yo acá moribundo y triste.
                       Me dejaste abandonado,
          acorralado sin más,
          y a pesar de las parrandas
          no lo pude soportar.
         

No hay comentarios:

Publicar un comentario